بیماری های مشابه

فیبروالاستولیتیک پاپولوزیس (Fibroelastolytic Papulosis) یک اختلال نادر و خوش‌خیم با علت ناشناخته است که بر فیبرهای الاستیک و/یا کلاژن در درم (dermis) تأثیر می‌گذارد.

پسودوگزانتوما الاستیکوم (Pseudoxanthoma elasticum یا PXE)، که به نام سندرم گرونبلاد-استراندبرگ (Grönblad-Strandberg syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی ناشی از کلسیفیکاسیون غیرطبیعی است که بر الیاف الاستیک در درم (dermis)، شبکیه (retina) و سیستم قلبی‌عروقی تأثیر می‌گذارد. PXE به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نقص اصلی در ژن ABCC6 است که برای پروتئین انتقال‌دهنده سلولی ATP-binding cassette C6 کد می‌کند. رابطه دقیق بین نقص ژنتیکی و فنوتیپ همچنان نامشخص است. یک همبستگی بین شدت PXE و مصرف بالای کلسیم پیشنهاد شده است. شیوع تخمینی این بیماری ۱ در ۱۰۰٬۰۰۰ است. به دلایل نامعلوم، PXE در زنان شایع‌تر از مردان است.

آمیلوئیدوز سیستمیک اولیه (AL) یک نوع آمیلوئیدوز اکتسابی است که تقریباً همیشه با اختلالات سلول‌های پلاسما همراه است. اگرچه عوامل خطر به‌طور دقیق مشخص نیستند، اما گاموپاتی مونوکلونال و میلوم قبلاً موجود، معمول هستند (۱۰٪ تا ۱۵٪ از بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما با آمیلوئیدوز AL تشخیص داده می‌شوند)، اما این بیماری همچنین با ماکروگلوبولینمی والدن‌اشتروم و سایر پاراپروتئینمی‌ها دیده می‌شود. این بیماری در بزرگسالان مسن‌تر شایع‌تر است و با افزایش سن، بروز آن بیشتر می‌شود. پیش‌آگهی این بیماری نامطلوب است.

اسکلرومیکزدم (Scleromyxedema)، که به عنوان موکینوز پاپولار (papular mucinosis) نیز شناخته می‌شود، یک موکینوز اولیه پوستی است. اگرچه قبلاً این اصطلاح شامل دو زیرمجموعه از بیماری (یک شکل عمومی و یک شکل محلی) بود، اکنون اسکلرومیکزدم از واریانت‌های محلی لیکن میکسدوماتوز (lichen myxedematosus) بر اساس یافته‌های بالینی و پاتولوژیک متفاوت این موجودیت‌ها متمایز می‌شود.

الاستولیز میانی پوستی (MDE) یک اختلال نادر اکتسابی است که با از دست دادن بی‌دلیل الیاف الاستیک در لایه میانی پوست مشخص می‌شود. MDE معمولاً به صورت پلاک‌های نازک و چروکیده، بدون علائم بالینی، و با مرزهای مشخص در نواحی بالایی بازوها و تنه ظاهر می‌شود (نوع اول). تعداد کمی از بیماران قبل از بروز این علائم، اریتم (قرمزی پوست) را گزارش می‌دهند و در موارد بسیار نادر، پلاک‌های کهیری نیز مشاهده می‌شود. نوع‌های مختلف MDE شامل پلاک‌های نرم با برآمدگی‌های اطراف فولیکول مو و ظاهری شبیه به پوست پرتقال (نوع دوم) و اریتم شبکه‌ای (نوع سوم) می‌باشند.

کوتیس لَکسا به گروهی از شرایط اشاره دارد که ناشی از فیبرهای الاستیک کم و پراکنده در چندین ارگان هستند. پوست اغلب درگیر شده و ظاهری شل، افتاده و آویزان پیدا می‌کند. این بیماری به صورت‌های اتوزومال غالب (AD)، اتوزومال مغلوب (AR) و مرتبط با کروموزوم X وجود دارد. به ندرت، این وضعیت ممکن است به صورت اکتسابی ایجاد شود.

ندول‌های فرسایشی (WN) گوش، پاپول‌های کوچک (حدود ۱ تا ۳ میلی‌متر)، به رنگ پوست یا زرد کمرنگ/سفید و بدون علامت هستند که در امتداد حاشیه آزاد حلزون گوش (auricular helix) مشاهده می‌شوند. این ندول‌ها معمولاً دوطرفه هستند، در دهه چهارم زندگی آغاز می‌شوند و با فشار به لبه مجاور حلزونی بیشتر نمایان می‌شوند. این وضعیت بیشتر در مردانی با فتو‌تایپ پوستی I و II که دارای سابقه قرارگیری طولانی‌مدت در معرض نور خورشید هستند، دیده می‌شود. به نظر می‌رسد این وضعیت در زنان کمتر رخ می‌دهد که به‌طور نظری ممکن است به دلیل داشتن موهای بلندتر باشد که به محافظت از گوش در برابر مواجهه مزمن با اشعه ماوراءبنفش (UV) کمک می‌کند. مواردی در افراد جوان‌تر گزارش شده است که با درمان‌های پرتویی قبلی در ناحیه مرتبط بوده‌اند.

کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس یک بیماری التهابی شایع غضروف گوش و پوست روی آن است. این بیماری با یک پاپول بسیار حساس (برآمدگی کوچک و توپر) در گوش خارجی ظاهر می شود. اکثر افراد مبتلا به کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس سابقه دارند که خوابیدن در همان سمت بدن گوش آسیب دیده را ترجیح می دهند. تصور می‌شود فشار مکرر به غضروف‌ها، مانند خوابیدن یا استفاده از تلفن همراه، باعث این وضعیت می‌شود. راه های درمان کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس، راه های مراقبت کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس، راه های تشخیص کندرودرماتیت ندولاریس هلیسیس